Holi olifanten en nog een beetje

Delhi verlaten, eindelijk. Om half 8 's ochtends kwam onze chauffeur ons ophalen bij het hotel in Delhi. We waren een beetje sceptisch in de ochtend of er wel echt iemand zou komen. Nou, daar gingen we dan met Sundar Singh. GEWELDIGE VENT, maar dat wisten we toen nog niet. We gingen richting Jaipur, onderweg verschillende file's meegemaakt die je niet voor kunt stellen in Nederland. Mensen gaan bijna OVER je heen als je niet opschiet of aan de kant gaat. Het werd Sundar ook allemaal even te veel en dat zagen we.

Halverwege zijn we voor een traditioneel Indiaas ontbijt gegaan. Hoe het heet weet ik niet meer, maar dit was onze eerst traditioneel indiaas culinaire ervaring. Het was lekker, apart, maar erg lekker. Het was een soort naan (pannenkoek achtig ding) maar dan anders, veel kruiden, ui en dat soort dingen. Toen kwamen er pepers op tafel te staan. Hmm.. Sundar zei tegen ons dat het niet heel scherp was. Nouja, we houden toch wel van scherp eten. Dus wij namen een klein stukje en dan een dikke hap ochtend-pannenkoek erachteraan. JEUZUS! Will en ik begonnen te zweten op onze bovenlippen. Na deze ervaring door gegaan naar Jaipur.

Eenmaal aangekomen in Jaipur wachtte op ons een waanzinnig hotel, met alles erop en eraan. Even rustig gedaan in de kamer en daarna naar een lokale textielfabriek gegaan. Beetje gekeken hoe alles gemaakt werd enz. Daarna daarboven even rondgekeken en uiteindelijk nog wat shirts gekocht. Wat Will wilde was er niet, dus werd het maar weer gemaakt voor meneer. We vielen blijkbaar zo in de smaak, dat we uitgenodigd werden om de volgende dag, elephant festival, 's avonds bij ze te komen eten voor een huisgemaakte vegetarische maaltijd. Maar dit was voor ons nog niet het einde van de dag. Sundar nam ons mee naar een Juwelier in Jaipur. Hij las onze handen en ik moet zeggen dat hij de meeste dingen toch gedetailleerder wist te vertellen dan ik had verwacht. Nouja, ons kennende stonden we daarrna ook weer buiten met een nieuwe aanschaf. Maar ook hier werden we uitgenodigd om 's avonds te komen eten. Eerst even terug in het hotel geweest, douchen, chillen, dat soort dingen. Ok, hop naar het diner. Het was een uurtje of 9 toen we daar binnen kwamen lopen en het was een beetje.. kaal.. Een grote 'kwamer' met alleen 1 tafel, wat stoelen en een steenslijpgeval. Uiteindelijk nog erg gezellig, ook al werd van het gelul van die man een beetje moe. Hij vond het zelf erg stoer dat hij op veel plekken in de wereld is geweest en begon in alle talen te praten. Lijkt leuk, maar na 3 uur hetzelfde te hebben gehoord, wil je toch wel iets anders. Meneer de juwelier werd ook een beetje dronken, gaf zijn mobiel en zei dat we naar iedereen mochten bellen. Nou, dat kon ik niet weerstaan dus ik belde snel met een paar mensen. Will met zijn moeder. Het was wel mooi geweest, we gingen naar bed.

De volgende dag stonden we vroeg op voor een olifantenrit naar een fort toe. Echter daar aangekomen stond er al een rij van ruim anderhalfuur. Nou, dan niet! Simpel. Sundar bracht ons naar het fort met de auto en we hebben onze ogen uitgekeken. Niet alleen bij dit fort, maar ook bij paleizen van de (toenmalige) Maharadja. Een Maharadja had ook een klein muurtje gebouwd. Soort Chinese Muur, maar iets kleiner. Allemaal erg moeilijk uit te leggen. Foto's zeggen hierover meer. Na al deze culturele bezoeken zijn we naar het hart van Jaipur geweest, The Pink City. Mooi, niet heel bijzonder, maar wel erg mooi. Daarna even terug naar het hotel geweest om ons klaar te maken om naar het Elephant Festival te gaan. WAUW!!!! 95 Olifanten, gekleurd, bekleed, bereden, hele hutten er bovenop. ALLES. Ook paarden en kamelen, maar dat vond ik eigenlijk een beetje lullig. Die liepen er maar zo bij. Niemand keek echt naar ze. Het festival bestond uit de olifanten bekijken, schoonheids/originaliteitsprijs en olifantenvoetbal. Nou, dat kunnen ze gewoon niet. Moeten ze ook niet doen. Van de 50 ballen die er neer waren gelegd, waren er precies 50 binnen een enkele minuut kapot. Na het olifantenfestival naar het hotel gegaan, omdat we al onze eerste ontmoeting met het Holi Festival hadden meegemaakt, dus we moesten even douchen.

Eten. Weer eten bij de locals. In onze mooie jurken kwamen we daar aan. Bier stond al koud en het eten werd gemaakt. Will en ik hadden voor genomen om er een redelijk tempo in te gooien. Uitendelijk werd de persoonlijke huisslaaf van de mensen wel 5 keer naar de biermarkt gestuurd. Mensen kopen hier maar per 5 biertjes. Heel gek, maar wel okee. De biertjes zijn immers 650ml. Toen de grote baas bij ons kwam zitten werd het eten direct gebracht. We zaten op een dakterras met 6 plastic stoelen en een prive pispot in de hoek van het terras. Geniaal. Tijdens het eten zat de kleermaker nog te zwoegen op de shirts van Will.

Na het eten was iedereen toch wel een beetje aangeschoten en werd de 'stoere motor' van de baas zijn zoon. Hij begon verhalen te vertellen over de ziel van zijn motor en alles wat wij wilden was dat 'ie dat ding gewoon startte. Ik moet toegeven, het was wel een mooie motor. Nieuwprijs in India: €600,- Ongelooflijk. Daarna nog een laatste whiskey gedronken en op naar bed. We moesten namelijk om 04:00 uur weer in de auto zitten van Sundar om naar Agra te gaan. Hij wilde zo vroeg om anders zijn auto ook deel uit zou maken van het Holi Festival. Uitendelijk zeer begrijpelijk, maar toch ERG vroeg!!!!!

AGRA, HAPPY HOLI, BAMM, KLEUR OP JE HOOFD!
Na een zeer lange, rustige rit door de nacht aangekomen in Agra. Will en ik in onze witte jurken duurde het niet lang voor wij buiten al klaar stonden met onze kleurenpoeders. Doel van het Holi Festival maakte op dat moment niet zoveel voor ons uit. We mochten met kleurenpoeders op iedereen gooien. Eerste 2 mensen deden we nog rustig. 1 streepje en een Happy Holi wens. Toen kwamen de handen voor naar elkaar. Will zat onder met mijn kleur groen en ik met zijn rood. Het werd bij ons al snel een spelletje 'wie kan de ander het meest onder gooien'. Sundar was ook de lul. Hele zakken over zijn hoofd en in zijn haar, maar wel lief bedoeld! Even het dorp in gelopen, mensen ondergegooid. Maar het begon toch snel te vervelen en die poeders zijn nou niet het meest comfortabele om over je hele lichaam en kleding te hebben. Sommige poeders zijn ook zeer chemisch, goedkoper dus. Sundar had voor ons biologische poeders gekocht. Tenminste, zo goed als biologisch.

Met Sundar hadden we afgesproken om elkaar pas weer de volgende dag te zien, zodat ook hij even naar zijn vrienden in Agra kon gaan om Holi te vieren. Dit was okee, zo konden wij rustig op ons eigen tempo in de middag naar de Taj Mahal lopen. Sundar had ons gezegd dat het ongeveer 5 minuten was, hij was alleen denk ik vergeten te zeggen dat om die afstand in 5 minuten te lopen je een Keniaanse-sprint moet inzetten. Dus ongeveer 20-25 minuten later kwamen we bij de Taj Mahal, uitgeput van de slechte weg, sprongetjes van stoep op stoep, het 'nee' zeggen tegen verkopers en de hele weg natuurlijk. Kwamen we erachter dat je 2,5 kilometer eerder een kaartje moest kopen. Nou, wij waren op dat moment alles behalve geamuseerd. Meteen zo'n kerel met een fiets aangehouden om ons daar even heen te brengen. Ik voelde me toch wel erg lullig. Zo'n klein mannetje met niet de beste gezondheid, moet ons, 2 (tamelijk) gezonde jongens, heuvels op fietsen. Nou, kaartje gekocht voor 750 Rps. En hop terug naar de Taj.

ONVOORSTELBAAR MOOI. Echt ongelooflijk. Het eindproduct van een werk door 20.000 man in een periode van 22 jaar. Echt onvoorstelbaar mooi. Elk stukje, elk steentje er naartoe, elke cm2 marmer, alles is waanzinnig. Je voelt je toch wel erg klein naast zo'n met recht wereldwonder. Heleboel foto's gemaakt, filmpjes, gezeten en gehangen. Terug naar het hotel met de fietsvent, hij wilde graag op ons wachten. Okee, dat mag. Veilig in het hotel aangekomen, God zij dank aangezien de staat van die fiets. Rust, eindelijk rust. We konden even lekker in bed gaan liggen en hadden geen verplichtingen, er kwam een goede film op tv en we waren daar helemaal klaar voor.

De telefoon....Sundar... Hij wilde ons graag uitnodigen voor een snel biertje. Om onze laatste avond met elkaar even goed af te sluiten. Nou, dat hebben we afgesloten ook. Er werden blikjes Heineken geschoten, Kingfisher gezopen alsof het limonade was en al snel kwamen mensen kijken of we daadwerkelijk toeristen waren die langs de weg stonden. Ja, dat waren we. Dit was de eerste keer dat ook oudere mensen naar ons toekwamen om wat te zeggen en ons vooral te complimenteren over het meedoen in de cultuur e.d. Onwijs vet om dat te horen. We werden toch wel steeds wat meer aangeschoten en Sundar al helemaal. Maar toen werd Sundar emotioneel en ons kleine dikke chauffeurtje legde zijn hele hart bloot aan ons en deelde met ons zijn verdriet van zijn verloren broer. Het was moeilijk om te zien en ook zelf werd je er wel een soort van emotioneel van. Voor Sundar zijn wij volgens hem zijn nieuwe broertjes. Gaaf! Het einde van de avond kwam in zicht, niet heel scherp zichtbaar, maar hij kwam er wel. Lallend en brallend terug het hotel in en Sundar wilde ons trakteren op alles wat we maar wilden hebben van de Roomservice. Dit konden we alleen echt niet accepteren. Hij had immers al voor alles betaald die avond. Op de kamer toch nog een pizza besteld omdat we nog niets hadden gegeten voordat we met Sundar op pad gingen en we hebben heerlijk geslapen tot een uur of 12.

'S ochtends werd ik wakker met erg veel honger, maar ik kwam erachter dat ik vergeten was een malariapil in te hebben genomen. Ik deed het dus zonder na te denken nog even snel. Dit had ik nooit moeten doen, ik had al redelijk wat nachtmerries, last van mijn maag, etc gehad. Maar DIT, wow, ik dacht dat ik niet goed werd. Gelukkig was het na een uurtje wel weer over. Maar het voelde niet heel chill. Dat doe ik dus ook nooit meer. 'S middags zijn we weer met Sundar op stap geweest. Hij bracht ons naar een groot Mongools fort en daarna naar een waanzinnige plek aan de overkant van de rivier waar de Taj Mahal aan ligt. Ongelooflijke plek, mensen kwamen er om te zitten, te bidden, te genieten en de meeste om foto's te maken. Wij waren er een beetje voor alles. Na deze Taj Mahal traktatie zijn we richtig het treinstation gegaan. Afscheid genomen van onze broer en hem uitgenodigd om een keer naar Nederland te komen. Wij laten hem dan Nederland zien hoe hij ons India heeft laten zien, alleen zal zijn reis iets minder spectaculair zijn denk ik. Op naar het treinstation....

Binnenkort meer over de treinreis, dat is een verhaal op zich....

XX

Foto's komen ook iets later. Zit nu snel voor dit bij de receptie van ons hotel..