India, Delhi.. Chaos!

India.. Hoe kan ik in Godsnaam beginnen over India. Wat wij hebben meegemaakt in een dag is niet te beschrijven. Het is is nu 21:00 uur hier in Delhi en wij hebben nu al genoeg meegemaakt om een heel boek te schrijven. Ik zal maar eerst even beginnen bij het begin...

Eenmaal aangekomen op het vliegveld waren wij een van de laatste die het vliegtuig verlieten. Moe, gebroken en vrij melig liepen wij naar buiten. Het eerste wat we ook weer roken was wierook. Een roltrap leidde ons naar de douane waar we meteen werden begroet door mensen, ruim 30cm kleiner met geweren die even groot als onze benen waren. Na een snelle douanecheck gingen we dan de backpacks halen. Hier ging alles vrij snel. De chauffeur die op ons wachtte was ook snel gevonden.

WAUW. We reden nog geen 30 seconden weg van het vliegveld en we kwamen terecht in pure armoede. Mensen waren zich aan het wassen op straat. Huisjes van klei tussen de bosjes, honden die zo uitgemergeld waren dat je de vorm van het hart zag kloppen. Ongelooflijk. En dan heb ik het nog niet eens over het verkeer gehad. Het verkeer is niet normaal. Mensen zitten met zijn vijven op een motor. Een toeter wordt hier gebruikt als amusement en overal waar je kijkt zijn mensen, auto's, motoren en tuctuc's. Het duurde ook nog geen 2 minuten voor je de eerste koeien alweer over straat zag waggelen. Steeds verder in het centrum dachten we dat de armoede wel minder zou worden. Nou, NEE. Overal waar je kijkt zitten mensen op hun manier ongelukkig aan de kant van de weg. Er was een pand dat helemaal was ingestort en niemand meer inzat, maar voor een groep van 8 bejaarden was dat een perfecte plek om een potje kaarten te spelen. Om even duidelijk te maken hoe lang we nu in India waren: 25 minuten.

Toen we af werden gezet bij het hotel stonden meteen een groep van 6..... honden op ons te wachten. Wij springend en huppelend erover heen en hop naar binnen. Nou, inchecken ging vrij soepel voor Indiase begrippen denk ik en we werden naar onze kamer geleid. Uhm.. ja. De foto die snel zal volgen zegt genoeg. De ramen zijn nergens te bekennen en we moesten zelfs extra betalen voor een rol WC-papier. Nou, wij gingen maar snel weer de 'stad' in. Een stad kan je het moeilijk noemen. Maar we gingen lopen. Allereerst werden we door iedereen aangekeken alsof we helemaal gek waren ofzo. Maar na een tijdje raakte je daar wel aan gewend. Aan het verkeer alleen niet. Om een straat van 30 meter over te steken deden wij denk ik 10 minuten. Overal word je voor je sokken gereden. Halverwege de straat raakten we aan de praat met een Australiër die ons de wegwees naar Main Bazaar. We vonden wel dat we eerst even wat konden kopen bij een supermarkt om daarna eventjes rust te pakken in de hotelkamer. Nou die rust werd een slaap van 6 uur. In die 6 uur zijn er denk ik wel 25 pogingen geweest om onze deur door te beuken. Wij sliepen rustig verder. We zien wel wat er zou gebeuren.

Nou, we werden weer wakker. Alles was nog heel en wij zelf ook. We gingen naar Main Bazaar. Leuk, op zich, maar je moet goed opletten. Alles en iedereen zit aan je en probeert je dingen te verkopen. We werden ook meegesleurd door een tweetal jongeren uit Kashmir om een tour en hasj te kopen. Nou, mooi niet. Zaten we daar... 'Ja, leuk... Okeee.. Mooi.. Doei!!' We liepen verder en kwamen op een kruispunt, iedereen boodt ons een tuctuc aan, maar we wilden eigenlijk niet. Toen kwam Amdir/Amid/Amdoe.. iets die richting op. TOPVENT! Toen begon ons echte Delhi avontuur. We zeiden tegen hem dat we wel wat lekkers wilden eten omdat we al 13 uur niks gegeten hadden. Hij sprak goed engels en studeert Wiskunde en Bedrijfskunde op een universiteit in Delhi. Hij rijdt nu al twee jaar een tuctuc om voor zijn studie te kunnen betalen. We gingen steeds meer praten, lachen, grapjes uithalen en dat soort dingen. Amdir bracht ons naar de 'VVV' van India. Hier hebben we een reis door India geregeld. Hiermee gaan we morgen naar Jaipur, daarna naar Agra en allerlaatst naar Varnassi om daarna door te gaan naar Kathmandu. We hebben hier wel ruim voor betaald maar alles is geregeld! Hotels, busreizen, treinreizen, alles. Na het VVV gesprek hebben we met Amdir gegeten bij een typisch restaurantje. Een lekker biertje, wat nan, beetje kip, alles. Hij heeft ons veel uitgelegd over India en wat we wel en niet moeten doen. Will begon alleen weer lekker handig over de 'heilige koe' en dat wij in Nederland gewoon de BigMac hebben. Je zag aan het gezicht van Amdir eigenlijk echt hoeveel een koe voor de Indiase bevolking betekent en dat we het daar maar niet over moesten hebben. Na het eten zijn we richting het hotel gegaan. Amdir bracht ons echter weer lekker ergens anders en we kwamen in een soort boetiek vol jurken. Indiase jurken. Mannen jurken. Nou, 10 minuten later stonden wij buiten met een nieuwe jurk, broek en sjaal. Will en ik keken elkaar aan en dachten:'nu moeten we echt terug naar het hotel, voordat het uit de hand gaat lopen. Dat was namelijk nog niet van toepassing... Juist' Amdir nog even een klein fooitje gegeven voor zijn wachten, enthousiasme, etc. Nou Amdir had nog nooit zoiets meegemaakt. Hij was overdonderd. Wij zijn bij deze vrienden met AMDIR!! We hebben zelfs zijn familie uit Bengal gesproken aan de telefoon. Voor morgen nog even afgesproken om in jurk en alles afscheid te nemen bij het VVV. En dan op weg te gaan naar Jaipur met onze tour.

Nou, hier liggen we dan. Uitgeput, Indiaas, vol eten en een lege portemonnee. Bij deze sluit ik mijn laptop en ga ik voor een goede nachtrust. Binnenkort meer....

XX