Zon, zee, strand en heel veel duiken...

Daar gingen we dan, op naar het South Pacific Paradijs. Vanuatu, Efate om precies te zijn ligt op ongeveer 3 uur vliegen noordelijk van Auckland. Na deze 3 uur vliegen waren we er dan. Het was grauw. Een donkere dag met een flinke laag regen op de grond. Na een taxi te hebben gedeeld met een koppel uit Engeland, waren we in de hoofdstad Port Vila.

Port Vila, zondag, regen... Niks te doen. Na wat rond te hebben gelopen met onze backpacks op de rug, begon het zweet ons toch wel erg uit te breken. Gelukkig kwamen we op dat moment een NEDERLANDER tegen die ons vertelde over een hotel wat niet al te duur zou zijn en gewoon prima lag. Coconut Palms. Strompelend gingen we deze richting op. Na een flinke wandeling waren we er dan eindelijk, meteen gevraagd om een kamer. Helaas viel de prijs toch iets hoger uit dan verwacht, maar het werd al avond. 1 avond dan om gewoon even flink te douchen en uit te rusten.

De volgende dag waren we dan weer opgefrist en klaar om op pad te gaan. Natuurlijk moet je rondcruisen op een scooter op zo'n eiland en dat was dan ook het eerste wat we gingen doen. We vonden een huurmaatschappij die scooters van 125cc voor een redelijke prijs. Deze huurmaatschappij was van een fransman die op het eiland woonde (Vanuatu hoorde bij Frankrijk), na natuurlijk meteen mijn franse taalskills in de strijd te gegooid en te vertellen waar we vandaan kwamen, stonden wij buiten met twee knalblauwe gloednieuwe scooters. GAS EROP! Gewoon een kant op, we zien wel waar we terecht komen. Na zo'n half uur te hebben gereden (en eindelijk weer gewend te zijn aan het vertrouwde rechts rijden) kwamen we dan bij Hideaway Island. Dit eiland is een groot resort waar ze ook Dorms hadden voor een redelijke prijs. Geboekt voor 2 nachten, omdat we ook nog naar een ander eiland zouden gaan...

Weer op de scooter, rondgereden, de MAX van die scooter opgezocht en daarna beland in een regenwoud waar de weg eigenlijk niet bestond. Hier genoten van de pure natuur op een lawaaimachine. Uiteindelijk kwamen we door een klein dorpje waar een klein schattig jongetje op de weg stond. We wilden dit jongetje even een rondje achterop laten maken, maar zodra wij weer omgekeerd waren om het aan het jongetje aan te bieden kwamen er zo'n 30 honden blaffend het dorpje uit zetten. Nou, GAS EROP had die dag nog niet zo'n heftige betekenis gehad. Scheurend voor ons leven reden wij knetterhard door het regenwoud heen om die honden achter ons te laten. Na zo'n 5 minuten voor de zekerheid verder te zijn gereden, zijn we een gestopt bij een mooi strandje waar lokale mensen met stokken op vissen aan het jagen waren. Dit werd ouderwets gedaan met een keiharde klap in het water zodat de vissen 'bewusteloos' zouden worden en zo uit het water getild konden worden. Efficient!

Na zo'n 5 uur lang pure jongenslol te hebben gehad op de scooters, moesten de scooters alweer terug. Teruggebracht naar de aardige fransman en daarna terug naar het hotel om onze spullen op te halen...

Hideaway Island. Wauw. Zo vet! Na een klein boottochtje op een krakkemikkig bootje naar het echt afgelegen Hideaway Island waren we er dan. Na meteen ingecheckt te zijn, wat gegeten, een potje pool gespeeld en daarna gaan slapen in onze 4-persoonsdorm (waar tevens nooit meer iemand was bijgekomen). De volgende dag gingen we kijken wat er allemaal te doen zou zijn. Al snel was ik alweer puur gefocussed op duiken. Mijzelf weer ingeschreven voor een vervolgcursus. En keihard in de boeken gedoken, jaja, dat had ik zelf ook niet verwacht toen ik op reis ging. Ik was sinds een lange tijd weer echt theorie aan het leren. Willem-Geert zelfs ook! Will was begonnen aan zijn eerste opleiding voor duiken, PADI Open Water. Helaas mocht Will met deze cursus al eerder het water in dan ik, dus ik zat 2 dagen lang met pure jaloezie naar zijn duiken te kijken. Dan maar snorkelen, want voor extra duiken betalen vond ik een beetje overdreven. Voor het eiland ligt een waanzinnig rif met Clownsvis kolonieen, Snappers, Lion Fish, Haaien en dus heeeeel veel koraal. Hideaway Island is ook de vestiging van het allereerste onderwater postkantoor. Met een brief posten hadden we nog even gewacht tot we het duikend konden doen en dus wat foto's te maken.

Al snel kwamen we in contact met de lokale jongens van de duikschool, allemaal een jaar of 19-22 en een van hen zat samen met mij op dezelfde cursus. Elke dag veel lol meegehad, tijdens het duiken een beetje gallen en met Brian veel over Nederland te hebben gesproken kwamen mijn officiele duiken aan bod. Na eerst een nieuwe cursus stress te hebben gehad, werd het tijd voor oefeningen in het water. Mijn instructeur gaf me het groene signaal om als een gek in paniek te raken en Brian moest dan mijn weightbelt en mijn BCD opblazen. Hij moest dan op mij afkomen met zijn vinnen omhoog om als ik hem zou aanvallen, moest hij me een schop geven in het geval dat ik hem toevallig zo u verdrinken. Veel reddingoperaties eindigen helaas zo, dat de redder verdronken wordt door het slachtoffer. Na een flinke schop te hebben geincasseerd lukte het hem dan om mij te 'redden'.

Hierna moesten we ervaren hoe het was om in paniek te raken. Eerst moesten we van Woody, de instructeur met onze weightbelts om 1 km zwemmen en daarna met nog meer gewichten in onze handen watertrappelen. Nou, in paniek kom je. Met moeite kan je blijven ademen en het is echt je laatste energie die je gebruikt om te watertrappelen. Na het God zij dank overleeft te hebben, gingen we dan even een plezierduik te maken om op rust te komen om daarna verder te gaan met de CPR cursus. Daar kwam de pop te voorschijn. Na een versnelde uitleg ging ik er dan voor. De pop moest ik weer in 'leven' zien te krijgen. 30 keer drukken en dan 2 snelle adems. En de pop was semi-levend. de CPR cursus zat er weer op.

De volgende dag nog een cursus een bewusteloze duiker uit het water halen en 100% zuurstof toe te dienen. En ik was weer gediplomeerd. De volgende dag nog 2 duiken gemaakt samen met Willem-Geert, een rifduik en een wrakduik. Helaas mocht Will niet het wrak in. Het wrak van binnen was heel vet. Deze boot lag ooit verwaarloosd in een haven en is speciaal voor duikers gezonken vlakbij een groot rif.

Na deze laatste duik zijn we nog even bij het onderwater postkantoor uit de boot gesprongen om onze onderwater brieven te posten. Hiervan een paar foto's en filmpjes gemaakt en hierna samen met de jongens een afscheidsfeest voor ons gepland. Samen met Nikki en Madison gingen we Port Vila in om uit te gaan. We zouden om 21:00 uur worden opgehaald aan het andere kant van het water. Helaas voor meneer de bootman. Het regende namelijk echt KEIHARD!! Druppels ter grootte van bakstenen kwamen uit te hemel zetten. Aan de overkant stonden de mannen dan. Het regende maar het was zeker nog wel 23 graden. In het busje zat Madison met een bontjas, muts, handschoenen, laarzen, alles! Omdat het koud was in hun ogen stond ook de verwarming in het busje op VOLLE TOEREN! Waaarrmmm, waarmmm, niet normaal!! We werden getrakteerd om echte dansmuziek (Cascada?!).. Toen de climax van het nummer kwam, dachten we dat het niet gekker kon. Discolichten, stroboscopen, alles niets niet. Na wat bier te hebben gehaald bij een bottleshop, dat te hebben opgedronken en even geparkeerd te hebben, gingen we dan! Op naar DE club van Port Vila. Madison dronk, Nikki niet. En Madison heeft het geweten. Hij werd door ons getrakteerd op shotjes, riet-adjes, whiskey, alles. Na ongeveer een uur met z'n alle intensief gedanst te hebben, moest Madison maar even zitten hoor. Maar hij gaf het niet op, nog een half biertje kon hij wel wegdrinken tot het moment dat ALLES, maar dan ook ALLES er weer uit kwam zetten... Madison naar de Wc gebracht, hier wat opgeknapt en op naar de volgende club. Madison kwam hier niet veel verder dan de deur en binnen nog 1 drankje gedronken voor we met zijn alle weer terug naar Hideaway gingen. In de tussentijd waren alle straten volgelopen met water, dus na een hobbelige survivalrit waren we weer terug bij Hideaway om lekker in ons bed te duiken.

De volgende dag moesten we om 7 uur opstaan om richting het vliegveld te gaan. Iedereen gedag gezegd, even goed gewassen en daar gingen we weer terug naar Nieuw-Zeeland als gediplomeerde duikers.